Początek biegania datowany jest na dawne czasy, wpisany jest w DNA człowieka jako jedna z podstawowych form ruchu. Od dzisiejszych maratonów, poprzez biegi dla zdrowia, aż do sprintów na olimpijskich stadionach – wszędzie pojawia się bieganie. Ale czy zastanawialiście się kiedy wynaleziono bieganie? Odpowiedź może zaskoczyć. Śladami ewolucji ludzkości odszukajmy korzenie biegania.
Zobacz też: Jak zacząć biegać? Zadbaj o zdrowie!
Ewolucja biegania w przeszłości
Choć może wydawać nam się to abstrakcyjne, trudno precyzyjnie określić moment, w którym ludzkość „wynalazła” bieganie. Właściwie należy raczej mówić o ewolucji tej formy ruchu. Pojawiło się ono przypuszczalnie w momencie, kiedy nasi odlegli przodkowie
zdecydowali przenieść się z czworonożnego trybu poruszania na dwunożny. Zaawansowane strategie, takie jak tzw. bieg wytrzymałościowy (czyli długotrwałe biegi na średnich dystansach) były prawdopodobnie wykorzystywane przez pierwotnych ludzi do polowań.
Antropologiczne korzenie biegania
Przejście na dwunożność, które umożliwiło bieganie, to jeden z kamieni milowych w ewolucji człowieka. Zwieńczeniem tej ewolucji było pojawienie się gatunku Homo Sapiens, którego przystosowanie do biegu wynikało zapewne z potrzeby polowania, ucieczki przed niebezpieczeństwem, a wraz z rozwojem społeczeństwności – również z potrzeby szybkiego przemieszczania się na długie dystanse. Kształt naszych stóp, długie kończyny dolne, umięśniony pośladek – to wszystko ewoluowało w takim kształcie, aby usprawnić bieganie.
Potwierdzeniem tego mogą być chociażby badania antropologiczne. Przykładowo, w 2004 r. dwaj profesorowie antropolopogii fizycznej, Dennis Bramble z Uniwersytetu Utah i Daniel Lieberman z Uniwersytetu Harvarda, opublikowali wyniki swoich badań nad ewolucją biegania u człowieka, w czasopiśmie Nature. Ich zdaniem to bieganie, a nie chodzenie, było siłą napędową kształtowania się przystosowań, które wyodrębniły nas od innych naczelnych. Zarówno bieg wytrzymałościowy, jak i sprint miały kluczowe znaczenie dla przeżycia naszych przodków.
Bieganie w czasach historycznych
Pierwsze zamierzone użycie biegania dla celów innych niż „mieć co jeść” lub „przeżyć” datuje się na blisko 4,5 tys. lat temu. Biegaczki biorące udział w corocznej ceremonii religijnej zwanej Taš-e bostan w okolicach dzisiejszego Iranu, mają potwierdzać, że od tamtego czasu bieganie stało się elementem działań człowieka niezbędnych dla jego kultury. Innym przykładem jest legenda o Pheidippidesie, greckim posłańcu, który pobiegł z pola bitwy pod Maratonem do Aten, aby przekazać wieść o zwycięstwie – i to właśnie od tego wydarzenia wzięła nazwę współczesna dyscyplina sportu, jaką jest maraton.
Niemniej jednak, dopiero na przestrzeni ostatnich dwustu lat bieganie stało się w pełni uznawaną i zorganizowaną formą aktywności fizycznej. 19. wiek, to czas kiedy bieganie zaczęło być traktowane jako forma sportowa. Początek XX wieku przyniósł z kolei rozpowszechnienie imprez biegowych na większą skalę. Rozpoczęcie organizowania nowoczesnych igrzysk olimpijskich w 1896 roku, było kamieniem milowym dla popularyzacji biegania jako dyscypliny sportowej.
Zobacz także: Jak biegać? Poradnik dla laików
